Spring is here and everything is coming up roses

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Duo Reges: constructio interrete. Ita prorsus, inquam; Hoc tu nunc in illo probas. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.

Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

• Dici enim nihil potest verius.
• Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
• Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
• Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
• Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.
• Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Sed quot homines, tot sententiae; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Iam in altera philosophiae parte. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

• An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
• Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
• Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Ego vero isti, inquam, permitto. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. An tu me de L. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Restatis igitur vos; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quid de Pythagora? Beatum, inquit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Si enim ad populum me vocas, eum. Sed plane dicit quod intellegit.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Sed residamus, inquit, si placet. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Sed ad bona praeterita redeamus. Est, ut dicis, inquit;

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quid me istud rogas? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.